Lifestyle, Racefiets, Training & Coaching
28 februari staat rood omcirkeld op de kalender. Omloop Het Nieuwsblad. Voor velen de officiële aftrap van het nieuwe wielerseizoen en daarmee ook het afscheid van de winter met haar lange donkere dagen. Nog een paar weken wachten overwinteren…
De regendruppels zetten de glinsterende waterplas in beweging. De harde zuidwestenwind slaat het hemelwater tegen mijn raam. De tl-buis zoemt boven mijn hoofd, terwijl op de achtergrond de wind suizend haar weg tussen de huizen vindt. De postbode heeft buiten zijn donkere regenbroek maar aangetrokken. In zijn gevecht met de ‘zuidwester’ houdt hij met één hand het fietsstuur vast, met de andere de slaphangende capuchon die continu van zijn hoofd waait. Op naar de volgende brievenbus.
Het is tot dusver een winter met een herfstachtig tintje. Ondanks een buitentemperatuur van acht graden, is de kachel binnen aangenaam aan het stoken. Ook de aroma’s van de verse koffie passen bij het winterbeeld. De verwarming en het donkere weer, maken mij altijd wat slaperig. Herstel, dromerig.
De cijfers op de internetpagina van het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut veranderen met de dag. De zaterdag is het ijkpunt. Trainingsdag met de wielervereniging. De geringe neerslagkans begin deze week is inmiddels bijgesteld naar een substantiële zestig procent. De gemiddelde temperatuur daalt overigens wel naar mate we dichterbij het weekend komen. In mijn gedachten leg ik de handschoenen, de overschoenen en ook het regenjack al klaar.
Tsja, het regenjack… Die hadden we afgelopen weekend wel nodig. Het werd een heroïsch wielergevecht tegen de elementen. Tijdens de vlagen zette de stormachtige zijwind de fietsen in een scherpe hoek tussen de dertig en zestig graden van het asfalt. De waarschuwing om als peloton niet te dicht op elkaar te rijden en om vooral op te passen voor de beuken die ontstaan na een woning of een gebouw, konden we niet absoluut niet in de wind slaan.
En als je denkt aan een terugweg in volle vaart, sloten Jupiter, Aeolus en Zeus een nieuw verbond. Een pact dat resulteerde in een enorme bak water en een peloton vol verzopen katten. Zelf had ik mijn fietsbril afgezet, omdat ik geen zicht meer had. Achteraf een verkeerde keuze, want ik hield vervolgens niet meer op met wrijven en knipperen om alle troep uit mijn ogen te verdrijven. Gelukkig zijn mijn ogen inmiddels weer hersteld, maar ik kon vanwege een lichte beschadiging nog een paar dagen nagenieten van het ‘klassiekerweer’.
Klassiekerweer? Tsja… Het voorjaar is natuurlijk ook absoluut geen garantie op mooie weersomstandigheden. Toch voelt het fietsen anders. 28 februari is het omslagpunt. De weken in de aanloop naar die dag gelden als voorbereiding. What doesn’t kill you, makes you stronger. Het belangrijkste motto om te overwinteren. Als amateur is het zaak om in goede vorm te komen, om straks met gespannen kuiten languit met de afstandsbediening op de bank te zitten. De televisie is op de 28ste afgestemd op de Omloop. Eens kijken hoe de profs de winter door zijn gekomen….
Martin de Vries
Journalist en fanatiek wielrenner met een amateurlicentie
Volg mij ook via Twitter of Instagram
2015, klassiekers, martin de vries, Omloop Het Nieuwsblad, training, voorjaar, winter
Comments RSS Feed